سکته گوش یا کاهش ناگهانی شنوایی ناگهانی حسی-عصبی (SSNHL ) یکی از مشکلات شنوایی است که به صورت ناگهانی و بدون هشدار قبلی رخ می‌دهد. این وضعیت معمولاً یک گوش را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث کاهش شدید و سریع شنوایی میشود. تشخیص و درمان به موقع این بیماری می‌تواند در بهبود شنوایی و جلوگیری از عوارض بیشتر بسیار مؤثر باشد. در این مقاله به بررسی علل، علائم، تشخیص و روش‌های درمان سکته گوش می‌پردازیم.
علل سکته گوش
علت دقیق سکته گوش هنوز به طور کامل مشخص نشده است، اما عوامل متعددی می‌توانند در بروز این بیماری نقش داشته باشند:
· عفونت‌های ویروسی: برخی ویروس‌ها می‌توانند باعث التهاب و آسیب به عصب شنوایی شوند.
· مشکلات عروقی: انسداد عروق خونی کوچک که به عصب شنوایی خون‌رسانی می‌کنند، می‌تواند باعث کاهش شنوایی شود.
· بیماری‌های خودایمنی: برخی بیماری‌های خودایمنی می‌توانند به عصب شنوایی حمله کنند و باعث کاهش شنوایی شوند.
· ترومای سر: ضربه به سر یا آسیب‌های دیگر می‌تواند عصب شنوایی را تحت تأثیر قرار دهد.
· داروهای سمی: مصرف برخی داروها می‌تواند به عصب شنوایی آسیب برساند.
علائم سکته گوش
علائم سکته گوش معمولاً به صورت ناگهانی و بدون هشدار قبلی ظاهر می‌شوند. این علائم شامل موارد زیر می‌شوند:
1. کاهش ناگهانی شنوایی: فرد به طور ناگهانی و بدون دلیل مشخصی شنوایی خود را از دست می‌دهد.
2. وزوز گوش: صدای زنگ یا وزوز در گوش مبتلا ممکن است شنیده شود.
3. سرگیجه: برخی افراد ممکن است تجربه سرگیجه و تعادل ضعیف داشته باشند.
4. احساس پر شدن گوش: احساس فشار یا پر شدن گوش نیز ممکن است وجود داشته باشد.
تشخیص سکته گوش
تشخیص سکته گوش نیازمند ارزیابی دقیق و سریع توسط یک پزشک متخصص گوش، حلق و بینی (ENT) است. مراحل تشخیصی شامل موارد زیر است:
· معاینه فیزیکی: پزشک گوش را معاینه می‌کند و به بررسی علائم بالینی می‌پردازد.
· تست‌های شنوایی: انجام تست‌های شنوایی مانند اودیوگرام برای ارزیابی میزان و نوع کاهش شنوایی ضروری است.
· تصویربرداری: در برخی موارد، انجام تصویربرداری مانند MRI برای بررسی عصب شنوایی و شناسایی علل احتمالی مورد نیاز است.
· آزمایش‌های خونی: برای بررسی عفونت‌ها یا بیماری‌های خودایمنی می‌توان آزمایش‌های خونی انجام داد.
درمان سکته گوش
درمان سکته گوش باید به سرعت آغاز شود تا بهترین نتایج حاصل شود. روش‌های درمانی معمول شامل موارد زیر هستند:
· کورتیکواستروئیدها: استفاده از داروهای کورتیکواستروئیدی به صورت خوراکی یا تزریق مستقیم به گوش می‌تواند التهاب را کاهش داده و به بهبود شنوایی کمک کند.
· داروهای ضدویروسی: در صورت تشخیص عفونت ویروسی، داروهای ضدویروسی ممکن است تجویز شوند.
· اکسیژن درمانی: در برخی موارد، استفاده از اتاق‌های فشار بالا برای افزایش میزان اکسیژن در خون می‌تواند به بهبود عصب شنوایی کمک کند.
· توانبخشی شنوایی: استفاده از دستگاه‌های کمک شنوایی یا کاشت حلزون شنوایی می‌تواند در بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا مؤثر باشد.
پیشگیری و مراقبت
پیشگیری از سکته گوش ممکن نیست، اما رعایت برخی نکات می‌تواند خطر بروز این بیماری را کاهش دهد:
1. مراقبت از گوش‌ها: اجتناب از صدای بلند و محافظت از گوش‌ها در برابر آسیب‌های فیزیکی می‌تواند مؤثر باشد.
2. کنترل بیماری‌های زمینه‌ای: مدیریت بیماری‌هایی مانند دیابت و فشار خون می‌تواند در کاهش خطر سکته گوش مؤثر باشد.
3. مراجعه به موقع به پزشک: در صورت تجربه هر گونه کاهش ناگهانی شنوایی، وزوز گوش یا سرگیجه، سریعاً به پزشک مراجعه کنید.
نتیجه‌گیری
سکته گوش یک وضعیت اورژانسی است که نیاز به تشخیص و درمان سریع دارد. آگاهی از علائم و علل این بیماری می‌تواند به افراد کمک کند تا در صورت بروز علائم، به سرعت اقدام کنند و از عوارض جدی‌تر جلوگیری نمایند. مراقبت‌های پیشگیرانه و مراجعه به موقع به یک متخصص گوش و حلق و بینی خوب می‌تواند در بهبود و حفظ شنوایی مؤثر باشد.
